Warsztaty dla rodziców w Warszawie
Zajęcia mają charakter warsztatowy i są ukierunkowane na wsparcie pracy dzieci i nastolatków uczestniczących w terapii grupowej lub indywidualnej.
Celem spotkań jest rozwijanie umiejętności porozumiewania się, wypracowanie metod radzenia sobie w trudnych sytuacjach, refleksja nad własną postawą wychowawczą oraz wymiana doświadczeń rodzicielskich.
Zapraszamy rodziców do aktywnego udziału w procesie pomagania dzieciom, gdyż badania naukowe, a także nasze doświadczenia, pokazują, że zaangażowanie bliskich osób w rozumienie trudności pojawiających się u dziecka zwiększa efektywność leczenia.
Warsztaty odbywają się w Warszawie, na Żoliborzu, w budynku Ośrodka ReGeneRacja.
Uwaga!
Zależy nam, żeby w spotkaniach uczestniczyło oboje rodziców. Jeśli z pewnych powodów jest to trudne (np. sytuacja rozwodu) jest możliwość aby rodzice uczestniczyli równolegle w dwóch różnych grupach warsztatowych.
Opinie rodziców uczestniczących w warsztatach
Poniżej wypowiedź (zawarta w ankiecie ewaluacyjnej) jednego z uczestników warsztatów (zamieszczona za zgodą rodzica).
- Czy widzę jakąś zmianę w sobie jako rodzicu, jeśli tak, na czym ona polega?
Jestem spokojniejsza, mam do siebie większe zaufanie, różne trudne sytuacje już mnie tak nie przerażają; wiem, że jestem wystarczająco dobrą mamą, a mąż dobrym tatą; wiem, że dużo zależy od nas, ale nie wszystko; nie tylko my mamy problemy; warto szukać pomocy i warto zająć się trudnościami i słuchać innych; jestem dumna z córki i z nas jako rodziców. - Czy miało znaczenie, to, że mogłem/łam uczestniczyć w warsztatach z mężem/żoną?
Bardzo ważne było, że chodziliśmy na warsztaty wspólnie z mężem, choć początkowo miałam wątpliwości czy to się uda. Tym bardziej byłam zadowolona, że daliśmy radę i dla obojga z nas był to dobry czas; Mogłam zobaczyć bardziej na spokojnie mężowską perspektywę naszych rodzinnych relacji, szczególnie jego widzenie relacji z córką; mogłam z pewnego dystansu i bez lęku przeanalizować rodzinne sytuacje z przynajmniej dwóch punktów widzenia. Mogliśmy odnosić się do naszych doświadczeń z grupy w czasie między spotkaniami (do teraz z tego korzystamy) i byliśmy dla siebie bardziej czytelni/zrozumiali. Zwiększyło się wg mnie nasze wzajemne zaufanie w sprawach rodzicielskich i poczucie zarówno bezpieczeństwa, jak i wspólnoty w wychowaniu córki. - Co było dla mnie najtrudniejsze w formie prowadzenia zajęć?
Czasem trudny był dla mnie fakt, że akurat w naszej grupie byli rodzice młodszych dzieci i chłopców; ich doświadczenie i historie byli inne od naszych i nie była możliwa identyfikacja wprost; czasem jednak to było zaletą i pozwalało na lepszą analizę trudności (taką „chłodniejszą”); czasem trudno było mi wytrzymać pozornie niezwiązane z tematem wypowiedzi, w myślach chciałam od razu przejść do rzeczy, ale z czasem przestało mnie to drażnić i znalazłam w tym swój sens; - Co najbardziej zapamiętałem?
Chyba po prostu ludzi, uczestniczących rodziców i scenki, w których próbowaliśmy ćwiczyć radzenie sobie z różnymi trudnymi sytuacjami z naszymi dziećmi; zapamiętałam też zapał, szczerość i otwartość w dzieleniu się uczestników swoimi przeżyciami i w sumie trudnymi doświadczeniami; przyjazny, otwarty klimat spotkań; - Czym różni się uczestniczenie w warsztatach od terapii?
W czasie warsztatów wiele się dowiedziałam o potrzebach i emocjach nastolatka, nauczyłam jak radzić sobie z tym, co dzieje się teraz w moich relacjach z córką; nie wchodziliśmy głęboko w problemy naszych rodzin i nie analizowaliśmy na forum naszych historii rodzinnych; zamiast dlaczego? było: co można zrobić? - Czy zmienił się sposób w jaki postrzegam (rozwiązuję?) niektóre problemy wychowawcze ?
Więcej rozmawiam, mniej oczekuję i oceniam; staram sie mówić o swoich uczuciach, rozmontowywać swoje niepokoje poprzez ich ujawnianie; staram sie oddawać odpowiedzialność córce za różne decyzje i odpuszczać krytykę; więcej słucham, mniej mówię; uspokoiło się; - Czego mi zabrakło?
W sumie wzięłam to, co dostałam. Było w porządku. Mam poczucie, że skorzystałam.
